۱۶ مطلب با موضوع «کتابخانه :: کتب حوزوی» ثبت شده است

کتاب نهایه الحکمه یکی از کتب مرجع فلسفه می باشد .
کتاب نهایه الحکمه کتابی به زبان عربی، از تالیفات مرحوم علامه سید محمدحسین طباطبایی است .
این کتاب دارای ۵ مرحله و ۲۴ بخش است .

کتاب نهایه الحکمه یکی از کتب مرجع فلسفه می باشد .
کتاب نهایه الحکمه کتابی به زبان عربی، از تالیفات مرحوم علامه سید محمدحسین طباطبایی است .
این کتاب دارای ۵ مرحله و ۲۴ بخش است .

معرفی اجمالی الفوائد الصمدیه
نخستین گام ورود به معارف شکوهمند اسلامی، آشنایی کامل به زبان قرآن است. این آشنایی برای طالبان آن، با فراگیری دو علم صرف و نحو آغاز می‌شود. یکی از مهم‌ترین و دقیق‌ترین آثار شیخ بهایی در نحو، «الفوائد الصمدیه» معروف به صمدیه است که مرحوم شیخ به برادر کوچکش، عبدالصمد دیکته کرده و سپس در اختیار اهل فضل قرار داده است و جزو کتب درسی در مرحله متوسط علم نحو در حوزه‌های علمیه است. شیخ بهایی با نگارش کتاب صمدیه، نزدیک به پنج قرن است نام خود را در قالب اصلی‌ترین کتاب‌های دینی، در راستای آشنایی با علوم اسلامی، یعنی جامع المقدمات حفظ کرده است. این در حالی است که تاریخ او را به عنوان عالمی نحوی نمی‌شناسد و به اثر او، تنها به دید بررسی آثار بزرگان علم نحو می‌نگرد.
این اثر با حجم بسیار کم، حاوی یک دوره کامل نحو است که در کمال ایجاز و اختصار و در کمال فصاحت و بلاغت می‌باشد و به یقین می‌توان گفت که در عبارات آن اعجازی به کار رفته است و به گفته خودش در آن در و گوهرهای گران‌بهایی به کار رفته که جز اهل فن و ادب کسی به حقیقت آنها پی نخواهد برد.

دانلود کتاب آموزش عقاید آیت الله مصباح یزدی در ادامه مطلب

کتاب «الموجز فی اصول الفقه» مانند اغلب کتاب‌های آموزشی حوزه، پژوهش محور است و این موضوع، فراگیری علم اصول را برای مبتدیان اندکی دشوار نموده است. این مشکل مرا واداشت که برای تسهیل در یادگیری، با توجه به اصول تدوین متون آموزشی تغییراتی در کتاب اعمال کنم.

معرفی اجمالی
«البهجه المرضیه علی ألفیه ابن مالک» یا «النهجه المرضیه»، تألیف جلال‌الدین عبدالرحمن سیوطی، ادیب و دانشمند بزرگ قرن نهم هجری (متوفای ۹۱۱ ق)، یکی از مشهورترین شرح‌های مزجی بر اشعار الفیه ابن مالک (۶۷۱- ۶۰۰ ق) است. این کتاب معمولا یکی از کتاب‌هایی است که در پایه دوم حوزه تدریس می‌شود. به‌طور کلی این شرح از قدیم تاکنون علی‌رغم وجود کتاب‌های جدیدی که در زمینه ادبیات عرب توسط علما و ادبای عرب و غیر عرب نگاشته شده، هنوز هم به‌عنوان مهم‌ترین کتاب درسی در حوزه شمرده می‌شود.

کتاب حاضر از بدو نگارش، مورد توجه خاص دانشمندان، زبان‌دانان و دانش‌پژوهان ادب عربی واقع شده و در حوزه‌های علمی مورد تدریس و تدرس و استفاده بوده است. به دلیل اینکه مطالب کتاب، علمی و گاه مشکلات عبارتی داشته، از طرف ادیبان و نحویان، تاکنون بیش از صد شرح و حاشیه بر آن نگاشته شده است.

گزارش محتوا
 

← بیان چند نکته
در باره این کتاب می‌توان به این نکات اشاره نمود:

←← اول
این شرح، طبق گفته خود جناب سیوطی، شرحی لطیف و ظریف است به شکل شرح مزجی که با متن الفیه ترکیب یافته است.

←← دوم
دومین ویژگی این شرح عبارت است از نکته‌های جالب ادبی که نسبت به شروح دیگری که در همان زمان نوشته شده، بارزتر و قابل توجه‌تر است.

←← سوم
این اثر با شرح خطبه الفیه شروع شده و شارح نکاتی را پیرامون این خطبه شرح داده است و با شرح مباحث مختلف نحوی و صرفی ادامه یافته و با بحث ادغام به پایان رسیده است.

←← چهارم
شارح همچون دیگر نحویان برای بیان قواعد وارده در ابیات الفیه به شواهد چهارگانه قرآن کریم، حدیث شریف ، کلام قابل اعتماد عرب و شعر عربی قدیم در موقعیت‌های گوناگون تمسک جسته است.

←← پنجم
این شرح به‌دور از هرگونه اطناب و در جهت اهداف تعلیمی نگاشته شده و عبارات متن (ابیات الفیه) با شرح به‌گونه‌ای تفکیک‌ناپذیر آمیخته است.

کتاب حاضر با تحقیق و پاورقی مصطفی حسینی دشتی منتشر شده است. بیشتر پاورقی‌های کتاب، گاه به توضیح عبارات دشوار کتاب مربوط می‌شود، گاه به رد دیدگاه شارح یا ماتن و حتی گاه به طعن و کنایه به او.

الطریقه النقیه یک شرح فارسی روان و رایج برای کتاب سیوطی که یک کتاب نحوی است می باشد که نوشته ابوعبدالله جمال الدین عبدالله بن مالک جبانی می باشد.

ابو عبدالله جمال‌الدین عبدالله بن مالک جیّانى ( ۶۷۱ – ۶۰۰قمری) از نحویان بزرگ قرن هفتم هجرى بود. الفیه او شهره آفاق است و بر آن شرح‏هاى گوناگونى از لحظه‏هاى آغازین ظهور آن تا قرن‏ها بعد، نگاشته شده است.
وی افزود: یکى از مشهورترین این شرح‏ها، شرح ادیب و دانشمند بزرگ قرن نهم هجرى «جلال‏الدین ابوالفضل عبدالرحمن سیوطى» با عنوان «النهجه‌المرضیه» است. این شرح قرن‏هاست در حوزه‏هاى علمى به ویژه در ایران تدریس مى‏شود و حواشى و شروح فراوانى بر آن نوشته شده که یکى از آنها، اثر حاضر تحت عنوان «الطریقه النقیه؛ شرح فارسى النهجه المرضیه» است.
یزدانی درباره ویژگی این اثر تصریح کرد: نویسنده به دلیل آن که دیگر شروح این کتاب، مطالب را دسته‏بندى نکرده و تنها به توضیح عبارات و مطالب مشکل و دور از ذهن مبتدى روى آورده‏اند، به چنین شرحى پرداخته است.
چاپ چهارم کتاب «الطریقه النقیه» با عنوان «الطریقه النقیه؛ شرح فارسى النهجه المرضیه» از سوی موسسه بوستان کتاب در شمارگان ۱۵۰۰ نسخه، ۲۶۸ صفحه، قطع وزیری و جلد شومیز برای عرضه در نمایشگاه کتاب به زودی منتشر می‌شود.
بیست ‌و دومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از شانزدهم تا بیست ‌و ششم اردیبهشت ماه با حضور ناشران داخلی و خارجی در مصلای امام خمینی(ره) تهران برگزار خواهد شد.

معرفی کتاب
کتاب هدایه فی النحو به زبان عربی نوشته شده و در مورد نویسنده این کتاب اختلاف وجود دارد.
این کتاب شامل سه باب (هفتاد و سه درس) است.

علوم بلاغی، زیباشناسی سخن یا دانش سخنوری از جملهٔ فنون ادبی و تاریخی است، و شاخه‌های سه‌گانهٔ معانی، بیان، و بدیع را دربرمی‌گیرد.

در مقایسه با مضامین و زمینه‌های دیرینِ بلاغت در فرهنگها و جوامع جهانی، مطالعات و پژوهش‌های علمیِ معاصر، بُردِ وسیع‌تر و متنوع‌تری از مسائل عملی و معانی نظری را به حیطهٔ علوم بلاغی وابسته و مرتبط دانسته‌اند. در حالی که به‌طور سنتی، این علوم را تنها به حرفه‌ها و زمینه‌هایی از قبیل سیاست، حقوق، روابط عمومی، بازاریابی، و تبلیغات تجارتی منحصر انگاشته‌اند، امروزه، دامنهٔ تحقیقات علوم بلاغی به رشته‌های پیچیده و مختلفی، همچون علوم انسانی،علوم ادیان، علوم اجتماعی، و تاریخ هم گسترش یافته‌است.در واقع بلاغت به معنای اخص تکامل وتعالی واژگان نسبت به انتقال دقیق و ظریف معناست.بلاغت در فهم بیرونی در دو پدیده ی مهم و درخشان شعر و سخنوری معنا میابد و ارسطو فیلسوف شهیر آتنی نیز آن را مطابق با سخنوری ویا همان سخنرانی و یا خطابه قرار میدهد.سخنوری براساس منطق خطابی شکل میگیرد که مبتنی بر حجج صناعی و غیر صناعی شکل میگیرد که این حجت ها یا بر پایه ی امور بدیهی و معلوم معنا میشوند و یا به شکل اسناد،قسم،اقرار،شهودو…ظهور میابند.استاد محمدعلی حسینیان نویسنده ی کتاب مبانی نظری خطابه و رساله سخنوری بلاغت را به معنای برانگیختگی احساسات با ابزار زبان به روش قیاسی میشناسد که در شعر نیز همین رخداد به وقوع میپیوندد.


آیت الله سیدمحمدصادق حسینی طهرانی :
مومن باید در طول روز یک ساعت خلوتی با خدا داشته باشد و در آن ساعت به او توجه کند و در طول اشتغال به امور دنیا نیز خلوت درون خود را حفظ نماید بدون خلوت و عزلت از مردم و از کثرات، عشق الهی برای کسی حاصل نمی شود؛ حتی انبیاء الهی نیز مقداری از عمر خودشان را در عزلت یعنی خلوت با خدا به سر می بردند.