صرف ساده یکی از کتاب های پر کار برد در زبان عربی است که نوشته استاد سیدمحمدرضا طباطبایی می باشد.در این کتاب درمورد کلمات بحث می شود و کاری به جمله و یا در جمله بودن کلمه ندارد.
تکواژشناسی یا صَرف یا ساختِواژه بخشی از دستور زبان است که ساختار واژه را مورد تحلیل قرار میدهد.به سخنِ دیگر، ساختِواژه به شناختِتکواژها و راههایِ همنشینیِ آنها با یکدیگر در قالبهای نحوی و نیز در واژهسازی میپردازد. کارِ اصلیِ زبانشناس در بررسیِ ساختِواژهٔ یک زبان، تجزیهٔ عبارتها و جملهها و دستیافتن به تکواژها و واژهها و سپس دستهبندیِ آنها براساسِ ردههایِ دستوریِ آن زبان است.
در زبانشناسی، تکواژشناسی یعنی بازشناسی، تحلیل و توصیفِ ساختارِ تکواژها و دیگر واحدهای معنایی در زبان از قبیل کلمات، وندها و هویت دستوری و همچنین تکیه/استرس و بافتار ضمنی (کلمات در واژهنامه موضوع اصلی واژهشناسی است). گونهشناسی مرتبط به شکل و ساختار به نوعی دستهبندی زبانها بر طبق سبکهایی است که بهوسیلهٔ آن تکواژها در زبان استفاده میشوند؛ یعنی از تحلیلی که تنها تکواژهای مجزا از طریق زبانهای آمیخته (بههمچسبیده) و ترکیبی استفاده میکند که تکواژهای وابسته (وندها) و تا حدودی چندترکیبی را، که تعداد زیادی از تکواژهای جداگانه را به کلمات مجزا خلاصه مینماید، استفاده میکند.
درحالیکه کلمات بهطورکلی بهعنوان کوچکترین واحدهای نحوی پذیرفته شدهاند، واضح است که در بیشتر زبان (نه همهٔ آنها) کلمات میتوانند با قوانین (گرامر) به دیگر کلمات مرتبط شوند. بهعنوان مثال، انگلیسیزبانان میتوانند تشخیص دهند که کلمات سگ و سگها خیلی زیاد به هم مرتبطند ــ یعنی تنها با تکواژ جملهسازها ــ که تکواژ وابسته به اسم است و هرگز نیز جدا نمیشود. انگلیسیزبانان (زبانی ترکیبی) این روابط را از دانش فنیِ قوانین شکلگیری کلمه در انگلیسی تشخیص میدهند. آنها مستقیماً استنباط میکنند که همانطور که جمع کلمهٔ سگ میشود سگها، جمع کلمهٔ گربه نیز گربهها میشود؛ به همین نحو، سگ که میشود سگگیر، ظرف میشود ظرفشور (بعضاً اینطور است). قوانینی را که متکلمان درک کردهاند الگوهای خاصی را منعکس میکند (قواعد) بهطوریکه کلمات از واحدهای کوچکتر تشکیل شدهاند و چگونه آن واحدهای کوچکتر در فرایند صحبت کردن متقابلاً اثر میکنند. بدینترتیب، تکواژشناسی شاخهای از زبانشناسی است که الگوهای شکلگیری کلمه را در زبان مطالعه میکند و درصدد قاعدهمند کردن قوانین است تا دانش متکلمان آن زبان را شکل دهد. درعوض، زبانی مانند چینی، تکواژ غیروابسته (آزاد) را بهکار میگیرد که منوط به آهنگ، وندهای پسعبارت و ترتیب کلمات بهمنظور انتقال معنی است.